Άρθρο του Βασίλη Χατζηβασιλείου: ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΙ

Άρθρο του  Βασίλη Χατζηβασιλείου: ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΙ

ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΙ

Άρθρο του κ. Βασίλη Χατζηβασιλείου, Νομικού-Ιστορικού Συγγραφέα.

Τα μνημόνια διαδέχονται το ένα το άλλο, το κράτος της διαπλοκής, του παρασιτισμού, των πελατειακών και ρουσφετολογικών σχέσεων, η αέναη διαχειριστική λογική, τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, τα λεκτικά πυροτεχνήματα και οι λαϊκισμοί καλά κρατούν μέχρι σήμερα στον τόπο μας. Ψέματα ξεστομίζονται ξετσίπωτα απ’ τα χείλη των πολιτικών και ανακυκλώνονται απ’ τα παπαγαλάκια όλων σχεδόν των ΜΜΕ. Κι επειδή οι αδιάντροποι δεν κοκκινίζουν, κοκκινίζουν όμως τα ψέματα για λογαριασμό τους.

Η διχόνοια κυριαρχεί παντού. Οι θεσμοί και οι αξίες έχουν προ πολλού καταρρεύσει και καταβαραθρωθεί. Ο βαρύς όμως αχός, που επισκιάζει την πολιτική σκηνή, δεν αφορά το λαό μας και την καθημερινότητά του. Είναι καυγάς για τη διατήρηση ή την ανάκτηση της εξουσίας και όχι απάντηση στις άμεσες ανάγκες και στις αγωνίες των πολιτών και αναζήτηση λύσης στα αδιέξοδα και στα προβλήματά τους. Οι συμπολιτευόμενοι χρυσώνουν το χάπι μιλώντας για επιτυχίες ή έστω για «έντιμους συμβιβασμούς» και οι αντιπολιτευόμενοι με μασημένα λόγια κατακεραυνώνουν τους συμπολιτευόμενους με αρνητικές θέσεις, αποφεύγοντας όμως να δώσουν καθαρές και οριστικές λύσεις γι’ αυτά που σταυρώνουν καθημερινά τον κόσμο, του οποίου η πίστη στην ανασυγκρότηση της Χώρας έχει ανεπανόρθωτα κλονιστεί.

Πως όμως θα επανέλθει η ελπίδα, η θέληση, το όραμα και η δημιουργικότητα στους πολίτες του τόπου όταν:

  1. Ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι κυκλοφορούν σαν θλιβερά φαντάσματα σ’ αυτή τη Χώρα.

  2. Δύο εκατομμύρια νοικοκυριά εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο μετανάστευσης, με το ποσοστό στους νέους να ξεπερνά το 67% (Έκθεση του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ).

  3. Τετρακόσιες χιλιάδες οικογένειες είδαν ένα τουλάχιστον μέλος τους να μεταναστεύει στο εξωτερικό.

  4. Εκατοντάδες άστεγοι στοιχειώνουν τα βράδια στις πόλεις και εξαθλιωμένοι πολίτες ψάχνουν απεγνωσμένα στα σκουπίδια για τροφή.

  5. Συνάνθρωποι αυτοκτονούν με το ποσοστό να αυξάνεται το 2015 και 2016 κατά 35% (REAL NEWS 25-2-2017).

6.Οι μαθητές υποσιτίζονται, η παιδεία καρκινοβατεί και η εκπαίδευση των νέων καθίσταται ολοένα δυσκολότερη, αφού το σύστημα μετατρέπει τους σπουδαστές σε πειραματόζωα των εκάστοτε κυβερνώντων με άδηλη την επαγγελματική τους αποκατάσταση.

7.Μισθοί, συντάξεις κι επιδόματα συνεχώς περικόπτονται, οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών δεν συμβαδίζουν με τις περικοπές των αποδοχών και η κατανάλωση τροφίμων ακολουθεί πτωτική πορεία. Η ακρίβεια καλά κρατεί, ενώ δεν λαμβάνεται υπόψη ότι πάνω από δύο εκατομμύρια νοικοκυριά έχουν ως κύρια πηγή εισοδήματος την πενιχρή πια σύνταξη των γερόντων.

8. Η δυσβάστακτη φορολογία πλήττει μέχρι και τα κατώτερα στρώματα του πληθυσμού, το δε ασφαλιστικό εξακολουθεί να παραμένει άλυτο. Τα ασφάλιστρα δεν καταβάλλονται από οικονομική αδυναμία των ασφαλισμένων, αλλ’ αυτό δεν εμποδίζει τους κρατούντες να ευνοούν συνδικαλιστικά τους στελέχη ν’ αποχωρούν απ’ την υπηρεσία με συμπληρωμένο μόλις το 50ό έτος της ηλικίας, δίνοντάς τους πλουσιοπάροχες συντάξεις, τρελά εφάπαξ κι εξωφρενικά προνόμια.

9.Η υγεία των πολιτών περνά απ’ την κλίνη του Προκρούστη καθώς οι τραγικές ελλείψεις και τα προβλήματα των νοσοκομείων δεν έχουν τέλος. Χάνονται ανθρώπινες ζωές, ενώ οι παρεχόμενες υπηρεσίες σε ασθενείς, προσβάλλουν συχνά την ίδια την ανθρώπινη φύση και αξιοπρέπεια.

10. Η βία, τα ναρκωτικά και η κάθε μορφής εγκληματικότητα αυξάνουν με ραγδαίο ρυθμό και η διαφθορά ακουμπά δυστυχώς ακόμα και τη δικαιοσύνη, τα όργανα τάξης και ασφάλειας των πολιτών, με απρόβλεπτες συνέπειες σε βάρος όλων μας.

Σταματώ ως εδώ, αφού για το πλήθος των προβλημάτων «ουκ έστιν αριθμός». Και αναρωτιέμαι για τις παθογένειες αυτές που ταλανίζουν τόσο πολύ τον τόπο υπάρχει θεραπεία; Τη θεραπεία, βέβαια, στις δημοκρατικά ευνομούμενες πολιτείες δίνει μονάχα ο Λαός. Και ο Λαός μας σήμερα φαίνεται κουρασμένος και απογοητευμένος. Η κομματική ολιγαρχία, οι εγχώριοι υπηρέτες της και τα κάθε είδους συμφέροντα, ντόπια και ξένα, κατόρθωσαν ν’ αποπροσανατολίσουν μεγάλη μάζα πολιτών στρέφοντας το ενδιαφέρον τους στα τηλεοπτικά σόου τύπου survivor και άλλων συναφών θεαμάτων. Μια ηττοπάθεια κυριαρχεί παντού, που καθηλώνει τα περισσότερα άτομα στις καρέκλες.

Η αγανάκτηση με πνίγει. Θέλω να φωνάξω: Φτάνει πια! Στρέφω το βλέμμα δεξιά κι αριστερά κι αναζητώ διεξόδους. Πλανιέμαι όμως οικτρά, αφού γνωρίζω ότι τόσο οι συμπολιτευόμενοι με εξαπάτησαν με φλούδες υποσχέσεις, όσο και οι - εκτός ελαχίστων - αντιπολιτευόμενοι, που υπόσχονται σωτηρία, είναι οι πρώτοι που «ήρξαντο χειρών αδίκων».

Αναρωτιέμαι όμως και πάλι: Υπάρχει ελπίδα και προσδοκία; Απαντώ: Ναι!, αφού αυτές οι δυο έννοιες γεννήθηκαν μαζί και είναι δίδυμες, όπως έγραψε κι ο Ζ. Ζ. Ρουσσώ. Οι νέοι αυτού του τόπου είναι η μοναδική ελπίδα και προσδοκία. Αυτοί με νέα οράματα, θέληση, αισιοδοξία, ορμητικότητα και φιλοπονία μπορούν να πάρουν τις τύχες του τόπου στα χέρια τους, να τον αλλάξουν άρδην με τις ιδέες και τις σύγχρονες γνώσεις τους, να πατάξουν το κακό απ’ όπου κι αν προέρχεται, να τολμήσουν να συγκρουστούν με την κομματική νομενκλατούρα, που εγκλωβίζει στις αποφάσεις της κάθε πολιτικά ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο και που αρνείται να στερηθεί τα κεκτημένα της, εξαγριώνεται δε όταν θελήσουν κάποιοι να θίξουν «τα ιερά και τα όσιά» της. Τη νεότητα που πιστεύει στον εαυτό της και προχωρά θαρραλέα κι αταλάντευτα στα δύσβατα μονοπάτια του μέλλοντός της. Τη νεότητα που θ’ αποκαταστήσει το αίσθημα δικαίου και αλληλεγγύης στην πάσχουσα κοινωνία, που θα ενώσει όλους τους Έλληνες και θα τους κάμει πάλι να ξαναγεννηθούν. Αυτή μόνο εμπιστεύομαι.

ADVERTORIALS