Ένας από τους πιο αγαπημένους περιπάτους μικρών και μεγάλων στα παράλια μέρη της χώρας μας είναι κατά μήκος της ακτής. Σημείο συνάντησης φύσης και ανθρώπων. Εκεί που το νερό γλύφει την άμμο, εκεί που το χειμωνιάτικο κύμα σβήνει τους καλοκαιρινούς έρωτες, η συνεχής κίνηση πλεούμενων, ανθρώπων, θαλάσσιων ρευμάτων δημιουργεί έναν άλλο κόσμο. Αν έχεις την περιέργεια ή την υπομονή να τον ψάξεις μπορείς να ανακαλύψεις αξιοπερίεργα αντικείμενα. Αντικείμενα που δηλώνουν αφετηρίες, σηματοδοτούν διαδρομές. Χώρες, τόπους, ανθρώπους, μετακινήσεις και αλλαγές.
Ειδικά όταν βρίσκεσαι στις παραλίες της Κω, αλλά και στα άλλα νησιά της οριογραμμής, σε κάθε βήμα μπορεί να ανακαλύψεις μια καινούρια ιστορία. Μια ιστορία που, συνήθως, κρύβει πόνο, δάκρυα και ξεριζωμό. Τα δύο τελευταία χρόνια, μάλιστα, που η διέλευση παράτυπων μεταναστών και προσφύγων περιορίστηκε στα ανατολικά χερσαία σύνορα της χώρας μας και παράλληλα φούντωσε η εμφύλια καταστροφή στη Συρία, σχεδόν καθημερινά ή με καταπληκτική τακτικότητα, οι παραλίες του νησιού γεμίζουν σημάδια ενός κόσμου σε αναβρασμό.
Πλαστικές λέμβοι που μόνο για παιδικό παιχνίδι ταιριάζουν και σίγουρα όχι να μεταφέρουν ανθρώπους, σωσίβια, παντόφλες, ρούχα, ένα παιδικό παπούτσι από τη μια ένα αντρικό από την άλλη, έγγραφα που πια δεν έχουν καμία αξία, όλα στοιχεία ταυτότητας μιας συνεχούς ροής ανθρώπων που αγωνίζονται να επιβιώσουν, που ψάχνουν τη δική τους γη της επαγγελίας. Κάθε ξεχασμένο παπούτσι σε μια παραλία κρύβει μια ιστορία, μια μικρή ή μεγάλη ιστορία φυγής. Με φόβο, κόστος, ελπίδα, αποτυπωμένα σε ένα καμβά που έχει στεγνώσει και ζωγραφίζεται ξανά και ξανά με νέα χρώματα αλλά με το ίδιο θέμα.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, δουλέμποροι προερχόμενοι από τις τουρκικές ακτές μετέφεραν με ρίσκο τους μετανάστες και τους αποβίβαζαν σε ελληνικό-ευρωπαϊκό έδαφος. Όμως, όταν άρχισαν να γεμίζουν οι ελληνικές φυλακές από διακινητές, η διαδικασία άλλαξε. Φορτώνουν τους ανθρώπους σε επισφαλή πλαστικά πλεούμενα, τους δείχνουν την κατεύθυνση και τους αφήνουν στο πέλαγος, με την ελπίδα τα φώτα της ακτής των ελληνικών νησιών να τους δείχνουν σταθερά τον δρόμο. Μειωμένο το ρίσκο για το κύκλωμα των δουλεμπόρων, πολύ μεγάλο για τους μεταφερόμενους, από τους οποίους πολλοί δεν έχουν ξαναδεί θάλασσα στα μάτια τους. Καθημερινά συμβάντα που τις περισσότερες φορές περνάνε στα ψιλά του αστυνομικού δελτίου. Ακόμη και ο θάνατος τόσων και τόσων ναυαγών μεταναστών έχει φτάσει να γίνεται ένας ακόμη αριθμός σε μια κόλλα υπηρεσιακής αναφοράς.
Η διακίνηση ανθρώπων, όπως και κάθε παράνομη δραστηριότητα, φέρνει κέρδος σε πολλούς. Μόλις πρόσφατα, στις αρχές Μαρτίου, οι αρμόδιες ελληνικές ελεγκτικές υπηρεσίες, με τη βοήθεια της Europol, εξάρθρωσαν κύκλωμα διακίνησης μεταναστών και προσφύγων. Εκεί που το ίδιο πρόσωπο εμφανίζεται με δύο ιδιότητες. Σωτήρας για τους μεν, στυγνός εκμεταλλευτής ανθρώπων και καταστάσεων για τους δε.
Μαζί με το κύκλωμα αποκαλύφθηκαν ενδιαφέροντα στοιχεία. Η πολυεθνική ομάδα διακινητών, με διασυνδέσεις στην Τουρκία και δράση στην Ελλάδα είχε μέλη από διάφορες χώρες, Συρία, Ιράκ, Αίγυπτο και Ρουμανία. Φρόντιζε να προωθήσει μετανάστες στην Ελλάδα, μέσω των θαλασσίων διόδων Κω και Ρόδου και από εκεί σε όλη την Ευρώπη, φυσικά με το αζημίωτο. Οι έρευνες αποκάλυψαν ότι κάθε μετανάστης κατέβαλε χρηματικό ποσό από 4.000 έως 9.000 ευρώ για το ταξίδι, ανάλογα με τον προορισμό και τα έγγραφα που απαιτούνταν. Εκτιμάται ότι η εγκληματική οργάνωση, στο πλαίσιο της παράνομης δράσης της, αποκόμισε κέρδη που ανέρχονται περίπου στα 7,5 εκατομμύρια ευρώ. Έτσι ο πόνος του ενός γίνεται ο πλούτος του άλλου.
Όλα δείχνουν ότι αυτή η κατάσταση δεν έχει τέλος. Η συνεχής ροή ανθρώπων από τη Μέση Ανατολή, την Ασία, την Αφρική, δείχνει να τιμωρεί τους αιώνες αποικιοκρατίας και εκμετάλλευσης των περισσότερων χωρών του πλανήτη από τους Ευρωπαίους κατακτητές. Σύγχρονα προβλήματα που απαιτούν άλλου τύπου λύσεις, με όλα να συγκλίνουν στο ότι αν δεν υπάρξει ειρήνη, ασφάλεια και δυνατότητα επιβίωσης παντού στον πλανήτη γη, όσοι φράχτες κι αν στηθούν, όσες θάλασσες κι αν χρειαστεί να διασχίσουν οι άνθρωποι, η ανάγκη επιβίωσης ξεπερνά κάθε αντικίνητρο.
