«Ω, του Ιπποκράτους Χώρα…»
…Αγαπητοί συντοπίτες μου… Σιγά σιγά, φεύγει κι αυτός ο Χειμώνας και έρχεται η άνοιξη, το καλοκαίρι και οι ελπίδες όλων μας για ένα καλύτερο αύριο, αναζωπυρώνονται. Έχουμε την τύχη να ζούμε σε έναν ευλογημένο τόπο που ακόμα-έστω και δύσκολα,- δίνει τα προς το ζην στους περισσότερους από εμάς. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση, κριτική και ίσως αυτοκριτική στους τελευταίους μήνες που πέρασαν…
Πρώτα απ όλα –βάση της λαϊκής ετυμηγορίας,-έχουμε μια νέα κυβέρνηση με καινούρια πρόσωπα και πολλά από αυτά ηλικιακά νέα. Αυτό λοιπόν το «νέο» με τα όποια προβλήματα μπορεί να έχει (απειρία, παρορμητισμό και άλλα πολλά), εγώ δε θέλω να το δω από την αρνητική αλλά από τη θετική του πλευρά. Άλλωστε, ο νέος έχει να δώσει κάτι καινούριο, αρκεί να υπάρχει ένας συγκερασμός σωφροσύνης και ζωντάνιας που θα βοηθήσει την πολύπαθη αυτή χώρα..
Ας πάμε όμως τώρα στα του μικρού νησιού μας να δούμε τι έχει γίνει τους τελευταίους μήνες. Κατά την ταπεινή μου άποψη, πολλά και τίποτα… Ένα από τα πράγματα που σίγουρα είναι αξιοσημείωτο, συζητώντας με πολλούς συμπατριώτες μου, είναι οι αλλεπάλληλες αφίξεις λαθρομεταναστών. Εγώ –εν μέρει,- θα συμφωνήσω με το ΚΚΕ στο ότι καμιά ζωή δεν είναι λαθραία και πιστέψτε με, πονάει η ψυχή μου να αντικρίζω σε πολλούς από αυτούς, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο, να έχουν τη θλίψη και τον τρόμο ζωγραφισμένους στα μάτια τους. Όμως, από την άλλη, δεν μπορώ να μη νιώθω «ανυπεράσπιστος» όταν βλέπω ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ανδρών του Λιμενικού, του Ναυτικού και της Αστυνομίας (που κι αυτές οι υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες και οι μισθοί είναι μισθοί πείνας), συνεχίζουν να εισρέουν καθημερινά, λες και είναι τουρίστες από κάποιο τσάρτερ… Έχουν φτάσει δε στο σημείο, να σταματούν τους περαστικούς και να ρωτάνε πού βρίσκεται το αστυνομικό τμήμα. Οι άνθρωποι που ζουν στα παραλιακά μέρη του νησιού μας και κάποτε ήταν προνομιούχοι, τώρα φοβούνται και κλειδώνονται στα σπίτια τους μόλις σκοτεινιάσει. Κι όλα αυτά στην Κω, σε ένα νησάκι που με όλα τα καλά και τα άσχημά του, ποτέ δεν αντιμετώπισε τέτοιον φόβο..
Ένα ακόμα, κωμικοτραγικό της Ελληνικής τοπικής πραγματικότητας, είναι ότι αυτός ο κόσμος δεν αισθάνεται ανασφάλεια μόνο τα βράδια, αλλά και την ημέρα. Το λέω αυτό, γιατί περνώντας την προηγούμενη εβδομάδα από το αστυνομικό τμήμα, είδα πλήθος μεταναστών (πάνω από εκατό), να είναι μαζεμένοι τόσο μέσα στο τμήμα –που γινόταν το αδιαχώρητο,- όσο και έξω από αυτό. Φανταστείτε ότι φτάνανε μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο όπου είχαν φτιάξει μια αυτοσχέδια κούνια (την οποία δε χρησιμοποιούσαν παιδιά), και διασκέδαζαν, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι από αυτούς ουρούσαν ανενόχλητοι μπροστά στα μάτια των περαστικών…
Το χειρότερο αυτής της υπόθεσης είναι ότι ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, οι αστυνομικοί ασχολούνταν με το να βάζουν κλήσεις σε αμάξια που είχαν παρκάρει παράνομα και σε κάποια εξ αυτών αφαιρούσαν και τις πινακίδες, εφαρμόζοντας «το γράμμα του νόμου»…
Συντοπίτες μου, όσοι με γνωρίζετε ξέρετε ότι δεν είμαι ρατσιστής και ούτε κάποιος που εφαρμόζει τον Κ.Ο.Κ. με απόλυτη συνέπεια..Και σε καμιά περίπτωση δεν πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε ασύδοτοι και να μην ακολουθούμε κάποιους νόμους..Αντικρίζοντας όμως αυτό το αντιφατικό φαινόμενο, τόσο εγώ όσο και κάποιοι άλλοι συνδημότες, εύλογα αναρωτηθήκαμε αν οι νόμοι αυτού του κράτους εφαρμόζονται μόνο για τους Έλληνες και τα όρια της αστυνόμευσης σταματάνε στο παράνομο παρκάρισμα, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ότι την τελευταία πενταετία οι Έλληνες πολίτες έχουν δεχτεί μία βάρβαρη φοροεπιδρομή, ενώ οι παροχές τους στην Υγεία, στην Παιδεία και σε όλα τα κοινωνικά αγαθά είναι σχεδόν μηδενικές… Εύλογα λοιπόν, αναρωτιέμαι: σ αυτό το κράτος οι πολίτες πρέπει να έχουν μόνο υποχρεώσεις ή και κάποια δικαιώματα;;; Τα σχόλια δικά σας!!!
Συνεχίζοντας, θα ήθελα να αναφερθώ και στο τι θα έπρεπε να περιμένουμε από τη νέα Δημοτική αρχή..Κατά την άποψή μου, όχι πολλά..Δυστυχώς… Η αιτία πιστεύω ότι περικλείεται σε μια φράση: οικονομική κρίση!! Τα χρήματα που διαχειρίζεται η νέα αρχή είναι πολύ λιγότερα από την προηγούμενη θητεία της. Πρέπει να σημειώσω ότι προεκλογικά, έβαλε τον πήχη ψηλά( κακώς κατά τη γνώμη μου) και ο κόσμος περιμένει πολλά..Ίσως δυσκολευτεί όμως να τα υλοποιήσει… Οι προσδοκίες μας επομένως θα πρέπει να είναι μικρές, όχι γιατί δε θέλουν να κάνουν έργα, αλλά επειδή δεν θα μπορούν..
Έχει βέβαια νέους ανθρώπους με οράματα, χωρίς ωστόσο το άλλοθι της μη εμπειρίας.. Και εμπειρία υπάρχει και στελέχη που θεωρώ ότι μπορούν να προσφέρουν, αρκεί να μην εγκλωβιστούν πρώτα οι ίδιοι και μετά εμείς σε πρακτικές του παρελθόντος : δηλ. έργα των προηγούμενων να απαξιώνονται και να μένουν ημιτελή χάρη πολιτικών σκοπιμοτήτων..
Ωστόσο, θα έπρεπε να έχουν επικεντρωθεί σε δύο βασικούς άξονες: Αρχικά, να δώσουν μεγαλύτερο βάρος στην καθημερινότητα. Είμαστε στις αρχές Μαρτίου και –δυστυχώς- το νησί είναι γεμάτο λακκούβες, ο φωτισμός σε πολλές περιοχές ανύπαρκτος, το παραλιακό μέτωπο από τη Λάμπη μέχρι το Τιγκάκι σε πολλά σημεία είναι επικίνδυνο, υπάρχουν έργα ημιτελή και ένα σωρό άλλα προβλήματα. Με λίγα λόγια δηλαδή, είμαστε πλήρως ανέτοιμοι για τη νέα σεζόν που πλησιάζει… Καλό λοιπόν θα ήταν, οι ιθύνοντες να εστιάσουν σ αυτόν τον τομέα, αλλά και εμείς από τη μεριά μας (οι μειοψηφούντες του Δημοτικού Συμβουλίου), νομίζω πως οφείλουμε να προχωρήσουμε σε ένα άλλο στάδιο όπου η Αντιπολίτευση να έχει ρόλο συμβουλευτικό, βοηθητικό και όχι επικριτικό. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια για ανούσιες κοκορομαχίες του τύπου:
- Αυτό είναι δικό μου έργο!
- Όχι, εγώ το είχα προγραμματίσει!!
- Δε με νοιάζει! Ήταν της προηγούμενης αρχής και εγώ δεν το ολοκληρώνω!!
κ.ο.κ… Ράβε ξήλωνε δηλαδή…
Ένα ακόμα σημείο που -κατά τη γνώμη μου- θα έπρεπε να είχε επικεντρωθεί ο Δήμος μας, είναι στο να βρει τρόπους να βοηθήσει τους ευπαθείς συνδημότες μας που δυστυχώς, αυξάνονται μέρα με την ημέρα και δεν έχει γίνει καμιά άλλη συντονισμένη προσπάθεια πέραν του Μητροπολίτη μας που και αυτή από μόνη της δεν επαρκεί… Το αποτέλεσμα είναι οι αντιστάσεις πλέον αυτών των συνανθρώπων μας και το κουράγιο τους, να έχουν εξαντληθεί..
Αν λοιπόν, υλοποιηθούν –κατά μεγάλο βαθμό- αυτά τα δύο πράγματα σε συνδυασμό με τη βοήθεια όλων μας, πολιτικών και πολιτών, πιστεύω πως «θα τη βγάλουμε και φέτος», που λέει και το τραγούδι…
Εις το επανιδείν!!!
Με εκτίμηση
Σταμάτης Καμπουράκης
